بنای خورهه

روستای خورهه یکی از بخش های شمال محلات است که در شمال شرقی این شهرستان در بین روستاهای دودهک، ورین و آب گرم درکنار رودخانه خورهه واقع شده است. ستون های خورهه در این روستا و در منطقه پشت گدار واقع شده است.خورهه در اوستا به معنی محل برآمدن خورشید بوده و کلمه خور هم به معنی خورشید و آفتاب و همچنین عمارت ییلاقی بکار رفته است.
ارتفاعات هفتاد قله خورزن، سنگتراش و طایقان دشت خورهه را احاطه کرده اند.
رودخانه خورهه که از طایقان سرچشمه می گیرد از کنار تپه باستانی خورهه عبور کرده و در روستای دودهک به رودخانه قمرود می پیوندد.وجود چشمه های طبیعی در این منطقه سابقه بس طولانی دارد. مانند چشمه آبگرم واقع در ۶ کیلومتری نوب دشت خورهه. همچنین به فاصله ۲۰۰ متری شمال شرقی ستون های خورهه بقعه ای است متعلق به ۲ برادر و یک خواهر به نام شاهزاده ابوالقاسم و شاهزاده اسحاق و خواهر آنها به نام حکیمه خاتون.ستون های خورهه از جنس سنگ تراورتن است که در گروه سنگ های آهکی و رسوبی طبقه بندی می شوند.این سنگ ها که دارای فرورفتگی های متعدد هستند، از معدن سنگی که در شمال غرب خورهه و در فاصله ۵۰۰ متری قرار دارد به این مکان آورده شده اند.